گرمه در وصف نگنجد...

ماه رمضان با تمام خاطرات شیرینش تمام شد و یاد و خاطراتش رفت توی آرشیو ذهن و قسمت فامیلی هارد.

ولی ماه رمضان گرمه صفای دیگری دارد.

صبح ها هر روز نماز را درون مسجد آنهم در کنار دوستان صفایی داشت که بسیار به یاد ماندنی بود.

ظهرها در گرماگرم هوا بعد از نماز و خواندن یک جزء قرآن ، نشستن درون مسجد در کنار یکدیگر خاطراتی است که فقط رمضان سال بعد تکرار میشود.

شبها هرشب ، همه مردم ، دور یک سفره ، یک غذا ، یک نوشیدنی ، با صمیمیت و هزاران خواسته و آرزوی متفاوت در مسجد جامع اجتماع کرده و روزه را با تمام گرمی و مشقت و صبری که خداوند عطا کرده به پایان رسانده و خرمای کرمانی را برای باز کردن افطار انتخاب میکنند.

جای همه شما دوستان سر سفره پروردگار خالی بود ... دعا گویتان بوده و هستیم.

به امید روزی که رییس الرؤسای دین باشد و سر خوان او روزی بخوریم ،،،  گرچه هم اکنون نیز این گونه است!!!