پایان رمضان از زبان استاد شهریار

رمضان سایه مهر از سر ما می گیرد                   بال رافت که فرو داشت فرا می گیرد

چون نگیرد دلم از رفتن ماه شب قدر              که خدا سایه مهر از سر ما می گیرد

چشم من تار شد از عینک این غم،عجبا            نه غباری و نه ابری و هوا می گیرد

دل که ماه عسلش بود وعروسی این ماه          در وداعش نه عجب گر که عزا می گیرد

نعمتی بود خداداده که کفران کردیم              لاجرم نعمت خود داده که ،خدا می گیرد

بختیار آنکه مصون از مرض و رنج سفر           روز ماه رمضان روزه ، ادا می گیرد

تا کس از دل مزه طاعت و تقوا نچشید           چه بسا روزه به عنف و به ریا می گیرد

لذت ذوق و صفای شب قدرش ندهند            روزه آن کو نه به ذوق و به صفا می گیرد

رمضان جلوه جان میدهد و صیقل روح          وه کز او آیینه دل چه جلا می گیرد

اهل ایمان به شب غره  به چشم و به چراغ     از هلال رمضان نور و ضیا می گیرد

حق مظلوم ادا گر نکنی خود به وفا               مطمئن باش که ظالم به جفا می گیرد

هر که حلوای ارادت به دهانش مزه کرد        از خدا خلعت تسلیم و رضا می گیرد

شاعران را صله از دست امیر است و وزیر      شهریار این صله از دست خدا می گیرد