عطار . . .

عشق را پیر و جوان یکسان بود          نزد او سود و زیان یکسان بود

هم ز یک رنگی جهان عشق را          نوبهار و مهرگان یکسان بود

زیر او بالا و بالا هست زیر                  کش زمین و آسمان یکسان بود

بارگاه عشق همچون دایره است        صدر او با آستان یکسان بود

یار اگر سوزد و گر سازد رواست          عاشقان را این و آن یکسان بود

در طریق عاشقان خون ریختن           با حیات جاودان یکسان بود

سایه از کل دان که پیش آفتاب           آشکارا و نهان یکسان بود

کی بود دلدار چون دل ای فرید            باز کی با آشیان یکسان بود.